چکیده:
قرآن مجید خداشناسى یهود را در كنار دیگر تعالیم، متون مقدس و شخصیت‌هاى این دین، مطرح كرده و درباره آن داورى كرده است. با اینكه قرآن اصل خداشناسى یهودى را مورد تایید قرار داده است، اما در عین حال امورى را در این باره به یهودیان نسبت داده و آنان را مورد مؤاخذه قرار داده است. قرآن مجید به یهود نسبت می‌دهد كه عزیر را پسر خدا خوانده‌اند، عالمانشان را رب خود گرفته‌اند، خود را فرزند خدا دانسته‌اند، خدا را فقیر و خود را غنی خوانده‌اند، و به خدا نسبت بُخل داده‌اند. برخی این پرسش را مطرح می‌كنند كه یهودیان در كجا به چنین چیزى قائل بوده‌اند. آنان بر این باورند كه این موارد، یا برخی از آنها را نمی‌توان در متون موجود یهودی یافت. این نوشتار در پى آن است كه با بررسی موارد مطرح‌شده در قرآن، به این پرسش پاسخ دهد، كه آیا موارد فوق به گونه‌ای است كه باید حتماً در متون یهودی ردپایی از آنها پیدا كرد و اگر این‌گونه است آیا در این متون وجود دارد؟
بانک اطلاعات: