چکیده:
علم بلا معلوم در حدیث رضوی بیان و با توضیحات میرزا مهدی اصفهانی و شیخ مجتبی قزوینی بررسی و تبیین شده است. خداوند وصف ناپذیر است. اما توصیفی كه از جانب بندگان نسبت به خدای متعال انجام می شود، دو گونه است: 1. وصف خداوند آنگونه كه خود توصیف كرده (معرفت فطری). 2. وصف خدا آنگونه كه بشر ادراك می كند. بندگان مخلص خدا وصفی از جانب خود نسبت به خدای متعال نمی كنند. كسی كه به دنبال توصیف خداست، جاهل به خداست و درباره خدا به الحاد افتاده است. امام در حدیث رضوی بندگان را از توصیف خدا به علم و قدرت به سان توصیف خودشان به علم و قدرت بر حذر داشته است. علم و قدرت در انسان كمالی مستقل از حقیقت انسان و در گفتار اوست. همچنین اراده خدا غیر از علم و قدرت است. اراده خدا، احداث و ایجاد اوست و برای خدا قصد چیزی را داشتن و فكر نمودن در كار مطرح نیست. وجود معلوم همراه با علم، تحدید علم است و خداوند از هر گونه تحدید و تعینی در علمش منزه است.