چکیده:
این مقاله به بررسی فضایل، شخصیت و نقش حضرت ابوالفضل العباس(ع) در واقعهٔ کربلا می‌پردازد. عباس(ع) به عنوان پرچمدار کاروان امام حسین(ع)، نماد ایثار، وفاداری، شجاعت و عزت نفس معرفی شده است. نویسنده با استناد به روایات معصومین(ع) و منابع تاریخی، بر جنبه‌هایی مانند نپذیرفتن امان‌نامهٔ دشمن، بصیرت عمیق، وفای به عهد و فداکاری بی‌نظیر او در رساندن آب به خیمه‌ها تأکید می‌کند و لقب‌هایی چون «ماه بنی‌هاشم»، «سقّا» و «ابوالفضل» را نشان‌گر ابعاد مختلف شخصیت او می‌داند.
همچنین، مقاله به مقام معنوی عباس(ع) به عنوان «عبد صالح» و تربیت‌یافته در دامان اهل‌بیت(ع) اشاره کرده و بر این نکته تأکید دارد که او نه تنها یک جنگاور، که الگویی کامل در بندگی و تسلیم در برابر امر امامت است. مقام‌هایی مانند عصمت عملی، شفاعت و جایگاه ویژه‌اش در نزد ائمه(ع) از دیگر محورهای مورد بحث است که نشان می‌دهد عباس(ع) در فرهنگ شیعه، تنها یک شهید نیست، که اسوه‌ای جامع در ایمان و عمل است.