چکیده:
عمار – روحی آتشین و نبضی تپنده از کالبد علوی است که در سایه اخلاص و صداقت و ایمان – جایگاه ارجمندی را در میان مؤمنان و مردان راستین و پر صلابت و به یقین رسیده مسلمان به خود اختصاص داد. هدف این تحقیق بررسی ادبی خطبه‌ها و اشعار زیبا و با ارزشی می‌باشد که از وی باقی‌مانده است. این اشعار اندک اما اصیل ساده و بی‌پیرایه‌اند. مضمون همه آن‌ها دفاع از ولایت علوی و اسلام محمدی (ص) می‌باشد اما از ساختاری مستحکم و استوار برخوردار است. اشعار و خطبه‌های رسای عمار در بررسی ادبی – به دلیل اندک بودن و سادگی – کمتر مورد توجه ناقدان شعر و ادبیات قرارگرفته است.