چکیده:
مدتی است در برخی از جراید و محافل روشنفکری، تحت تـاثیر برخـی تفکرات غربی، چنین القا مـیشـود کـه یقـین و یقـین گرایـی، همـان دگماتیسم و امری نامطلوب است؛ اما در نقطه مقابل، شـک و شـکاکیت حتی در امور متعالی، امری مطلوب و ارزشمند است. در این نوشـتار بـه نقد بخش نخست این ادعا یعنی جایگاه یقین پرداخته میشود. در ایـن راستا به لغت شناسی یقین، ماهیت و جایگاه آن از منظـر علـوم عقلـی (منطق، معرفت شناسی، فلسفه) و قرآن کریم و روایات پرداختـه شـده است. هم چنین قابل تحصیل بودن یقـین، ارزشـمند بـودن آن در وادی باورهای متعالی، تشکیکی و ذومراتب بودن آن، کمیـاب بـودن مراتـب شهودی و بالای یقین و آثار روان شناختی آن از جمله مبـاحثی هسـتند که در این مقاله به آنها پرداخته شده است.