چکیده: بعد از قرآن کریم، حدیث دومین منبع و سند دینشناسی و تعیینکنندهی راه سعادت انسانها است. تکیه بر این منبع حیاتبخش در برخی حوزههای دینپژوهی همچون فقه و بخشهایی از اخلاق بیشتر و گستردهتر است؛ زیرا اصول این دانشها در قرآن به اجمال و اشاره آمده و تفصیل آن را باید در حدیث یافت. این مقاله در پی آن است که با بررسی کتب حدیث و اصول به این سؤال پاسخ دهد که آیا حدیث در حوزهی اخلاق اعتبار دارد یا خیر؟ و در صورت اثبات، میزان تأثیرگذاری و قلمرو آنچه مقدار است؟ برای این منظور به برخی کتب…