چکیده:
تجارت الکترونیک مفهومی نوظهور است که مولود تکنولوژی نوین در عرصه‌ی ارتباطات می‌باشد. اساسی‌ترین و تنها رکنی که تجارت الکترونیک را از مبادلات سننتی ممتاز می‌کند تکنولوژی شبکه است. تجارت الکترونیک در اصل مبادله‌ی مالی است که در بستر ابزارهای به هم‌پیوسته‌ی الکترونیکی صورت می‌گیرد؛ لذا یک قرارداد مالی نوین نیست و بلکه دربرگیرنده معاملات و عقود سنتی است. دخالت وسایل الکترونیکی تنها، ارکان این عقود را تغییر داده است. برای نمونه ایجاب و قبول الکترونیک، تراضی در عقود را با تحولی گسترده روبه‌رو کرده است. فن‌آوری شبکه علاوه بر آن، زمینه را برای پیدایش برخی از عقود که تاکنون سابقه نداشته‌اند را فراهم کرده است. بحث تجارت الکترونیک در فقه سابقه ندارد، هرچند که برخی از فقها به عقود غیر معین پرداخته‌اند همچنین در حقوق ایران نیز مبحثی نو بوده و چندان پیشینه‌ای ندارد. با بررسی در آیات و روایاتی که در زمینه‌ی معاملات است می‌توان مشروعیت تجارت الکترونیک را به دست آورد. چرا که رویه و چهارچوب مشخصی در معاملات مقرر شده؛ که تنها بایستی به موارد منع شده توسط شارع توجه نمود. در حقوق ما نیز این امر با تصویب قانون تجارت الکترونیک پذیرفته شده است.
فصول پایان‌نامه:
این تحقیق در پنج فصل ارائه شده است:
فصل اول: «تعريف و ماهیت تجارت الكترونيك»
فصل دوم: «شاخه‌های تجارت الكترونيك»
فصل سوم: «مشروعيت تجارت الكترونيك»
فصل چهارم: «بررسي اركان و شرایط قراردادها و با تطبیق تجارت الكترونيك»
فصل پنجم: «تجارت الكترونيك و حقوق»