چکیده:
تعلیم و تربیت، از دیرباز تاریخ موضوع بسیار مهمی برای انسانها تلقی میشود. بدین گونه که خداوند یکی از رسالتهای بنیادین پیامبران را تربیت و هدایت انسانها میداند؛ سعادت دنیا و آخرت انسان بسته به این مهم دارد و خود سازی در کنار هدایت پیامبران، باعث تحقق چنین امری میشود. بدیهی است مکتب تربیتی بزرگان دین و معصومین (ع) الگوی مناسبی برای بشر است. تحقیق و بررسی در زندگی عملی و در سخنان و احادیثی که از بزرگان دین به دست ما رسیده، راه را برای حرکت در مسیر تعالی و کمال هموار میکند. در این تحقیق محقق با مطالعه و تحقیق در زندگی امام سوم شیعیان، امام حسین (ع)، که به فرموده پیامبر اعظم (ص)، کشتی نجات و چراغ هدایت است، راهکارهایی عملی برای تربیت در مدارس و دانشگاهها به دست آورده است؛ البته این خود مستلزم مطالعه در زمینههایی است، که فصول این تحقیق را شامل میشوند، این فصول عبارتند از: هستیشناسی آن امام همام و نوع نگاه ایشان به دنیا و همچنین مبحث خداشناسی آن حضرت (ع) (ایشان دنیا را دارای خالق و آفریدگار میدانند و معتقدند دنیا برحسب حادثه به وجود نیامده است). بررسی دیدگاه ایشان در مورد انسان، امام حسین (ع) راه رسیدن به خداشناسی را شناخت خود و انسان را زیر مجموعه هستی میداند. ایشان معتقدند انسان برای رقم زدن سرنوشت خود موجودی مختار و مسئول است؛ در ادامه به بررسی این موضوع از دیدگاه امام حسین (ع) پرداخته شده، شناخت تعریف شده و آمده است که شناخت برای انسان امکانپذیر است و در ادامه ابزار شناخت که عبارتند از عقل و دل و حواس و … معرفی میشوند. موضوع دیگری که در این تحقیق به آن پرداخته شده است ارزششناسی است، توجه به این مبحث که از نگاه امام سوم شیعیان چه چیزی ارزش است و انسان به خاطر چه چیزهایی باید از همهی داشتههای خود بگذرد.